De basisprincipes van licht en zijn interactie met het lichaam

Wanneer licht interageert met het lichaam, kan dit verschillende effecten hebben, afhankelijk van de golflengte en intensiteit. Licht bestaat uit fotonen, die pakketten van energie zijn. Deze fotonen kunnen de weefsels van het lichaam doordringen tot verschillende diepten. Korter - golflengtelicht, zoals ultraviolet (UV) licht, heeft een hogere energie en kan de buitenste lagen van de huid doordringen. Overmatige blootstelling aan UV -licht kan echter schadelijk zijn, omdat dit schade aan DNA kan veroorzaken en kan leiden tot huidkanker en voortijdige veroudering.

Zichtbaar licht daarentegen heeft een gunstiger interactie met het lichaam. Wanneer zichtbaar licht, inclusief rood licht, het lichaam binnenkomt, kan het worden geabsorbeerd door verschillende moleculen en structuren in de cellen. De absorptie van lichte energie kan een reeks biochemische reacties veroorzaken. Licht - gevoelige moleculen in het oog, zoals rhodopsine in staafcellen, absorberen bijvoorbeeld licht en initiëren een signaaltransductiecascade die ons in staat stelt te zien. In de context van rode lichttherapie kan de interactie van rood licht met cellen in andere delen van het lichaam, zoals de huid en spieren, ook significante fysiologische effecten hebben.

De weefsels van het lichaam zijn samengesteld uit verschillende soorten cellen, elk met zijn eigen set moleculen en organellen. Wanneer licht deze cellen raakt, kan deze worden geabsorbeerd door chromoforen, die moleculen zijn die licht absorberen bij specifieke golflengten. In het geval van rode lichttherapie is de belangrijkste chromofoor van interesse de mitochondriën in de cellen. Mitochondriën worden vaak de "krachtpatsers" van de cel genoemd omdat ze verantwoordelijk zijn voor het produceren van adenosinetrifosfaat (ATP), de primaire energietaluta van de cel.